Castrelo De Miño

Galicia Verde, dónde el Ribeiro se hace fuerte

Arquivo para Maio, 2007

Rutas de sendeirismo polo Ribeiro

Para quen lle interese,
de certo que ha tempo que veño falando de o grande valor paisaxistico que ten as terras de Castrelo de Miño. Esto sábenno moi ben os centos de ciclistas que transitan pola estrada que vai de Ourense a Cortegada, atravesando todo o concello de Castrelo de Miño. Esto sábenno moi ben as poucas xentes que se adentran pola retorcida estrada, e encontran un curruncho onde parar sen perigo para observar. Sen embargo poucos saben dos rincós escondidos entre os montes de castrelo, nin das fermosas vistas que desde eles se divisan. Moitas veces falei de facer rutas de sendeirismo nestes montes, atravensando todo o concello, e unindo os concellos limítrofes, de xeito que se poida vir de calquer lado a pé ou en bicicleta, atravesando montes, e sentindo o latir desta terra de Castrelo.

De certo que o veño falando, pero encontrar voluntade nas portas as que chamei.

Non se precisa tanto, so un pouco de voluntade, o entusiasmo pómolo nos: as xentes de Castrelo.

(seguirá…)

De Pobos, aldeas e vilas de Castrelo

Doente Castrelo, ¿onde están as tuas xentes?
Todo ti pareces abandoado,
namentres a vexetación crece descontrolada
inundando de mimosas, pinos, fentos, xestas, toxos
e de todo o que esta rica terra da,
o teus pobos, aldeas  e mesmo ¿vilas?
ven desfacerse pouco a pouco as suas
construccions,
ven como os tellados, se afunden,
as madeiras apodrecen, as paredes se caen
e alí onde caen quedan sen que naide se acorde delas,
polas mañanciñas o rocio parecen lágrimas
que gritan na soidade,
onde están as xentes que deciden;
onde están os que tanto predican por salvar o rural,
onde os que neste seculo XXI consenten
camiños atrancados, ruas polas que non pasa unha ambulancia,
tellados afundidos ou pendentes de caer encima de calquer
inocente,
tan cerca e tan lonxe
percorro polas tuas ruas
e mesmo me sinto vivindo tempos que meus pais case non acordan
ata cando seguirás a sombra do Miño
vendo como a modernidade pasa de largo
na outra veira, pola autoestrada seguindo o solpor?
ata cando seguirán mirando para ti sen verte?

Non sei ben o que pasa, so sei o que non pasa
e eiquí non pasa nada,
non pasou nada desde que o encoro se tragou
as terras destas xentes
e desde fai mais de 30 anos a riqueza destas augas
fuxío para sabe Deus donde, poida que para Madrid
mais de seguro que non para os pobos e aldeas
de Castrelo de Miño.
¿Ata cando?

Os montes e o diablo do Lume

Está llegando el verano y como cada año, tiemblo. Veo los hermosos parajes de la comarca del Ribeiro, veo los montes llenos de castaños, robles, madroños y otros cientos de especies y vuelvo a temblar. Para mis adentros pido “ojalá que nadie tenga intereses en esa zona”, si nadie quiere zona de pastoreo, o urbanizar,  o madera, o fastidiar al prójimo, entonces, salvo accidentes, estos montes tendrán un año más de gracia.Y mientras no se adopten otro tipo de medidas que impliquen el aprovechamiento de nuestros recursos naturales de una manera ordenada e integral, nuestros montes estarán abandonados, desaprovechados, serán polvorines en potencia, y cada verano tendremos el corazón en un puño, respirando sólo cuando llueva.Parece que como individuo poco puedo hacer, sin embargo es mucho. Puedo:
– mantener mis montes limpios, porque un poco de ejercicio es muy saludable y porque cuando están limpios son jardines y lugares de ocio y recreo.
– estar alerta y denunciar cada pequeño conato de incendio y toda situación de peligro. Recordar el teléfono gratuito de emergencias 112.
– ser cautos con el fuego, barbacoas y similares, evitarlos en verano o primavera si el tiempo es seco. Mucha precaución con el viento.
– incentivar medidas desde nuestros concellos, para la limpieza y puesta en valor de montes y fincas abandonadas.
– cuando comience a funcionar el Banco de Tierras, sacarle provecho y apuntar todos los montes y fincas, cuidando el uso que se les vaya a dar.
Y así un largo etcétera de cosas que podemos hacer, y si esto lo hacemos muchos, al final haremos que Galicia vuelva a ser la Galicia Verde que todos queremos.

Benvidos a Castrelo de Miño

Hola mundo, benvidos a Castrelo de Miño. Nun curruncho deste concello, perto de Ourense atópase a Casa da Costa: un pequeniño proxecto ilusionante; unha longa istoria de loita contra as adversidades do sistema, cheo de burócratas, incompetentes, e algunha que outra xente con mala fe.

Pero a pesares de todo, a ilusión segue firme, e o que hoxe e unha ruina co tempo será unha casa do rural, restaurada con mimo e cuidado, con un xardín e unha horta para o lecer, para o reencontro ca natureza … e cos amigos.

Mentras tanto, esta istoria estase a escribir… (continuará.)